Atemporalizados

Pero hai cousas que están alén do tempo, moi lonxe de poder ser comprendidas ou captadas pois coma diría S.Agostiño é un é que non sei que é e se tento definilo non o logro, coma a tristeza, hematófago de vida, devóraa insaciablemente deixándonos semi-baleiros, ocos por dentro sen saber nin lograr atopar que nos pode encher. Iso é , un habitante silencioso das nosas vidas que non é temporal porque é eterno e cando nos sentimos ben non é, simplemente porque non a pensamos.Non poderiamos dicir xamais:" ah! que contenta estou tristeza miña" pois esa outra non ten nome nin sentir... non existe e en cambio !que esgotadora é!, que insaciable e falta de escrúpulos esta tristeza miña que nin me deixa pensar, sentir ou reaccionar!.